รุกุนที่ 5
อีมานต่อวันปรโลก
การอีมานต่อวันปรโลกนั้น คือ การศรัทธาว่าต้องมีวันหนึ่งซึ่งเป็นวันพิจารณาผลกรรมที่มนุษย์แต่ละคนได้ประกอบไว้ทั้งนี้หลังที่จักรวาลได้พินาศหมดสิ้นแล้ว จากนั้นอัลลอฮ์ตะอาลา ก็ทรงให้มนุษย์ทุกคนฟื้นคืนชีพ ขึ้นมาเพื่อชำระการงานของเขาที่ประกอบไว้ในโลกดุนยานี้ กล่าวคือใครทำดีตามที่พระองค์ทรงบอกไว้ผู้นั้นจะได้สถิตย์อยู่ ณ สวนสวรรค์อันรื่นรมย์ แต่ถ้าใครกระทำความชั่วความผิด และเป็นความผิดที่พระองค์ไม่ทรงอภัยโทษให้ ผู้นั้นก็จะต้องอยู่ในนรก ในวันนั้นมนุษย์ทุกคนไม่สามารถที่จะให้ความช่วยเหลือกันและกันได้เลย แม้แต่พ่อกับลูก สามีกับภริยา พี่กับน้อง และลูกกับแม่ ยิ่งกว่านั้นต่างคนต่างก็จะหลบหน้าหนีให้ห่างไกลกัน เพราะเกรงว่าจะถูกขอร้องให้ช่วยเหลื่อและเขาเองก็ไม่อาจช่วยอะไรได้
อนึ่ง วันปรโลกนั้น เป็นวันที่เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีวันที่จะถึงการอวสาน มนุษย์และสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่และจะคงอยู่ตลอดไป ผู้ใดที่ประกอบคุณงามความดีไว้มาก ก็จะได้เสพสุข ตลอดการพร้อมด้วยลูกหลานที่มีประพฦติกรรมที่ดีๆ เช่น ตน ส่วนผู้ประกอบกรรมชั่วไว้เขาก็จะถูกลงโทษอย่างสาสม
การอีมานต่อวันปรโลกนั้นเป็นสิ่งจำเป็นปราศจากข้อสงใสใดๆทั้งสิ้น การอีมานนี้หมายถึงการศรัทธาต่อวันอวสาน และเครื่องหมายที่จะเกิดขึ้นก่อนวันนั้น ต่อความหมายและเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้นในกุบู้รรวมทั้งการลงโทษ และการได้รับความสุข การเป่าสังข์ การออกมาจากกุบู้รของมนุษย์ สภาพของวันกิยามะฮ์ ที่มีความกลหลอลหม่านและความตกใจ และการสอบสวน การยื่นสมุดบันทึกการวางตราชั่ง การเดินผ่านสะพาน อัศศิรอฏ การไปชุมนุมกันที่บ่อน้ำ การให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ที่อัลลอฮ์ทรงอนุมัติ การเข้าสวนสวรรค์อย่างมีความสุข การเข้าสู่นรกอย่างทนทุกข์ทรมาน และอื่นจากนี้ในเรื่องอื่นๆ ที่ได้กล่าวไว้ใน อัลกุรอาน และในหะดิษของท่านนบี (ซ.ล)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น